Bu hikaye, Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (s.a.s.) çocuklara olan eşsiz merhametini ve doğruyu en nazik şekilde öğretme sanatını anlatır. Hikayenin sonunda, çocuğunuzla empati kurmanın ve hoşgörünün anlamını nasıl konuşabileceğinize dair kıymetli notlarımızı bulabilirsiniz.
Ağaca Taş Atan Çocuk
Medine’nin sıcak günlerinden biriydi. Güneş gökyüzünde parıl parıl parlıyor, hurma ağaçları ise dallarında olgunlaşmış taptaze meyvelerini taşıyordu.
Bu hurmalar, Medine halkı için hem bir yiyecek hem de bir geçim kaynağıydı. Onlar büyük bir emekle yetiştiriliyor, sevgiyle korunuyordu.
Ormanın hemen kenarında, Rafi bin Amr adında küçük bir çocuk yaşıyordu. Rafi, enerjik, meraklı ve oyun oynamayı çok seven bir çocuktu. O gün karnı çok acıkmıştı.
Hurma ağaçlarının yanından geçerken, parlak kahverengi hurmalar gözüne ilişti. O kadar lezzetli görünüyorlardı ki, Rafi kendini tutamadı.
Yere eğildi ve küçük bir taş alıp hurma dolu dallardan birine fırlattı. Amacı, sadece birkaç hurma düşürüp karnını doyurmaktı.
Taş, daldaki birkaç hurmayı yere düşürdü. Rafi hemen sevinçle yere düşen hurmaları topladı. Ama tam o sırada, ağaçların sahibi onu gördü.
Adam çok sinirlenmişti. Çünkü çocuklar bazen ağaçlara zarar verebiliyorlardı. Öfkeyle Rafi’ye yaklaştı ve onu kolundan tuttuğu gibi Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (s.a.s.) yanına götürdü.
“Ey Allah’ın Resûlü!” dedi adam, sesi kızgınlıktan titreyerek. “Bu çocuk, benim hurma ağaçlarıma taş attı ve onlara zarar verdi.”
Rafi, iki yetişkin arasında duruyordu. Çok korkmuştu, yüzü kıpkırmızı kesilmişti. Yaptığı hatayı şimdi daha iyi anlıyordu.
Sevgili Peygamberimiz, Rafi’nin korku dolu gözlerine baktı. Asla sinirlenmedi, kaşlarını bile çatmadı. Aksine, yüzünde tatlı bir tebessüm vardı.
Peygamberimiz, sesi şefkat ve yumuşaklıkla dolu bir şekilde, “Çocuğum,” diye sordu. “Hurmaları neden taşladın?”
Rafi, Peygamberimizin bu sıcak tavrı karşısında cesaretlendi. Artık daha az korkuyordu.
“Karnım çok acıkmıştı, ya Resûlallah,” diye fısıldadı. “Sadece yemek istedim.”
Peygamberimiz, çocuğun masumiyetini ve sadece aç olduğu için böyle bir şey yaptığını hemen anladı. Kalbi merhametle doldu.
Peygamberimiz, mübarek ellerini uzattı ve Rafi’nin başını okşadı. Bu şefkatli dokunuş, çocuğun içindeki bütün korkuyu söküp attı.
Sonra ona öyle güzel bir ders verdi ki, Rafi bunu hayatı boyunca unutmayacaktı.
“Hurmaları taşlama,” buyurdu Sevgili Peygamberimiz. “Ağacın altına düşenlerden ye.”
Bu söz, hem bir yasaklama hem de bir çözüm yolu gösteriyordu. Ağaca zarar vermek yerine, hakkını almanın daha nazik bir yolunu öğretiyordu.
Peygamberimiz, sadece sözle kalmadı. Yüce Allah’a ellerini açtı ve o küçücük çocuk için dua etti.
“Allah’ım, onun karnını doyur,” diye niyazda bulundu.
Adam, Peygamberimizin bu tavrı karşısında çok şaşırmıştı. Bir anlık öfkesinden utanmıştı. Peygamberimiz, kızmak yerine, çocuğa hem doğru yolu göstermiş hem de ona merhametle yaklaşmıştı.
O günden sonra Rafi, Peygamberimizin tavsiyesini hiç unutmadı. Ne zaman hurma yemek istese, sabırla ağacın altına düşenleri bekledi. Çünkü en güzel yiyecek, helal olan ve kimseye zarar vermeden elde edilendi.
Ve Rafi, o günden sonra sadece doğru bir davranış değil, aynı zamanda Peygamberimizin kalbinin ne kadar büyük olduğunu da öğrenmiş oldu.
Hikayenin Ana Fikri
Hikayenin ana fikri, merhamet ve doğru rehberliktir. Sevgili Peygamberimiz, bir hata karşısında cezalandırmak yerine, çocuğun niyetini anlamayı ve ona zarar vermeden amacına ulaşabileceği bir yol göstermeyi tercih etmiştir. Bu yaklaşım, çocukların sevilerek ve anlayışla büyüdüğünde doğruyu daha kolay öğrendiğini gösterir.
Tartışma Soruları
- Sence hurma sahibi amca, Peygamberimiz Rafi’ye kızmayınca ne hissetmiş olabilir?
- Rafi, hurmaları taşlamak yerine, Peygamberimizin dediği gibi altına düşenleri beklerken ne öğrenmiştir?
- Senin karnın çok acıksaydı ve annenin sana “dokunma” dediği bir şey olsaydı, Peygamberimizin bu hikayesini hatırlayıp ne yapardın?
- Peygamberimizin Rafi için dua etmesi, sence Rafi’yi nasıl hissettirmiştir
